Ek het geplant, Apollos het natgegooi, maar dit is God wat laat groei het (1 Korintiërs 3:6).
Wie is hierdie Apollos van wie Paulus hier praat? Apollos was ‘n Jood uit Aleksandrië wat tot bekering gekom het. Hy was ‘n tydgenoot van Paulus en het ‘n belangrike rol in die gemeentes van Efese en Korinte gespeel. In Aleksandrië het hy waarskynlik onder die invloed van Philo, die Joodse filosoof, gekom.
Jan vra:
1 Sam 15: 29: En ook lieg die Roem van Israel nie en Hy ken geen berou nie; want Hy is geen mens dat Hy berou sou hê nie. Dit na aanleiding van die beëindiging van die koningskap van Saul. Gen 6: 5& 6: Toe die Here sien dat die boosheid van die mense op die aarde groot was en die versinsels wat hy in sy hart bedink altyddeur net sleg was, het dit God berou dat Hy die mense op die aarde gemaak het, en daar was smart in Sy hart. Is hierdie betoning van berou en die berou ten opsigte van Saul verskillend of is dit ‘n paradoks?
Jan vra:
Toe koning Dawid oud en ver op sy dae was, kon hulle hom nie warm kry nie. Toe soek hulle ‘n jongmeisie om hom te verpleeg en wat daarop volg. Terwyl Dawid nog leef besluit sy seun Adonia hy sal koning wees maar sy poging word verydel omdat Salomo bestem was om Dawid op te volg. Adonia kom by Batseba en vra dat sy vir Salomo moet vra of hy nie die jongmeisie wat Dawid verpleeg het as vrou kan kry nie. Salomo se reaksie is dat Adonia net sowel kon gevra het om koning te wees. Dit kos Adonia sy lewe. Hoekom sou Salomo so onsteld oor Adonia se versoek gewees het, asb?
Leser vra:
Ek het verskillende opinies ontvang, en sal graag julle opinie ook wil hoor – hoekom het Dawid se pa hom nie saam met sy broers voor Samuel laat verskyn nie – toe hy gekom het om hulle te salf. Ja hy was die jongste en moes skape oppas, maar dit klink amper of sy pa van hom vergeet het. Is dit moontlik, het sy pa van hom vergeet(nie eintlik aan hom gedink)of was hy te jonk om aan te dink?