Die Eerste Brief van Johannes (5)

image_pdfimage_print

Die Eerste Brief van Johannes (5) – Jan van der Watt

Deel 1: Uit god se hart van liefde—’n kerk gebore

Hoofstuk 4: Nuwe mense, ‘n nuwe gesin

’n Gesinsaamtrek is gewoonlik ’n fees. En ’n gelukkige gesin trek gereeld saam. Maar God se gesin en gesinsaamtrek is onvergelyklik—of so moet dit wees! Vir elke gelowige.

Nie sommer net gebore en gelos nie!

Die vraag: “Wat gebeur as ek ’n Christen word?” is uit Hoofstuk 2 so beantwoord: Jy word as kind in die gesin van God gebore.

Soos geen pa sy kind sommer net so sal los nie, net so los God ook nie die gelowige maar net so nie. Hy neem die gelowige ten volle in sy gesin op met alles wat dit beteken.

Kortom, as ’n mens Johannes sou vra wat ’n gemeente presies is, sou hy gesê het dat hulle die geestelike gesin van God is. Die dinge wat van ’n gewone antieke aardse gesin waar is, is op geestelike vlak van die Goddelike gesin waar. Dit is dan ook die sleutel om te verstaan wat in 1 Johannes oor die gemeente gesê word.

Een ding moet ons egter onthou: Die antieke gesin waarmee Johannes die gemeente vergelyk, verskil baie van die moderne gesinne wat ons ken. Om dus presies te weet waarmee Johannes die gemeente vergelyk, moet ons eers verstaan hoe antieke gesinne gewerk het. (Hierdie inligting is vir feitlik al die hoofstukke wat gaan volg van groot belang—daar sal telkens hierna terug verwys word.)

Die antieke gesin

Die antieke mense het nie aan hulleself as indiwidue gedink nie, maar as groeplede. Dit was byna soos in die ou-ou dae op die plaas waar die oumas en oupas, ooms en tannies, broers en susters en so aan saam gebly en saam gewerk het. Hulle het na mekaar omgesien, mekaar gehelp en hulle goed met mekaar gedeel.

Net so het die indiwidu in die Bybelse tyd sy identiteit van sy groep gekry. As hy wou weet hoe hy moes optree, het hy vir die groeplede gevra. As daar keuses gemaak moes word, is die voordeel van die groep gesoek. Die groep se belange het altyd eerste gekom. Jou broer se belange is jou belange. “Sonde” was iets wat die belange van die groep benadeel. Die gesinslede was dus met hegte bande van lojaliteit en liefde aan mekaar verbind.

 

Die pa was die hoof van die gesin. Die gesin het opgetree volgens die tradisies van die voorouers en die pa moes daarvoor sorg. Hy was gevolglik verantwoordelik vir die dissipline van die gesin wat volgens die tradisies moes optree. Hy het egter nie die hele tyd met die sweep in die hand gestaan nie. Hy moes ook vir die gesin sorg en hulle beskerm. Die kinders moes weer in gehoorsaamheid volgens die wil van die pa optree.

Dit is in so ’n “geestelike gesin” met sy hegte bande van lojaliteit teenoor mekaar waar die weergebore mens opgeneem word.

Let op hoe Johannes die “lede” van die geestelike gesin beskryf:

  • God is die Vader van die gesin: 1 Joh. 2:14, 23; en 5:1.
  • Die Vader het ’n spesiale Seun: 1 Joh. 1:3; en 2:23.
  • Die Vader het ook kinders: 1 Joh. 3:1, 2, 9; 4:7; en 5:1.

Die manier waarop Johannes dus oor God, Jesus en die gelowiges praat, wys duidelik dat hy die gemeente as die groot gesin van God beskryf. Daarom noem ons mekaar ook “broers” en “susters”!

Dink oor die volgende in die lig van die “gesin van God”: As ’n mede-Christen jou ’n “broer” of “suster” noem, wat sê hy daarmee vir jou oor jouself, die ander persoon en God?

  1.  Almal vir een en een vir almal

’n Klomp sake kenmerk die gesin of gemeente van God en is deel van die nuwe identiteit van die gelowige. Die gelowige moet sy lewe inrig volgens hierdie kwaliteite—wat eie aan die gesin van God is.

Gemeenskap

Volgens 1 Joh. 1:3 is die doel van die verkondiging van Jesus sodat mense deel kan hê aan die gemeenskap van gelowiges.

  1. Gebruik die inligting wat hierbo oor die antieke gesin verskaf is en verklaar hoe ons in dieselfde asem oor gemeenskap onder mekaar én met God kan praat (1 Joh. 1:3)

GEMEENSKAP beskryf die onderlinge verbondenheid en lojaliteit wat Christene as lede van dieselfde gesin teenoor mekaar moet hê.

’n Christen staan nooit alleen nie, maar altyd in verbondenheid en verantwoordelikheid teenoor ander gelowiges.

n Christen staan nooit alleen nie, maar altyd in verbondenheid

en verantwoordelikheid teenoor ander gelowiges.

Nou moet dit ook waar wees van julle gemeente. Maar hoe gaan dit regtig in julle gemeente; in watter mate bestaan hierdie basiese gemeenskap tussen julle gemeentelede?

  • Watter voorstelle kan jy aan die hand doen om die ervaring van die gemeenskap in die gemeente te verbeter?
  • Verduidelik in jou eie woorde waarom die “bly in God” noodwendig die optrede van die mens moet beïnvloed.
  • Is daar werklike gronde vir ’n Christen om te sê dat sy godsdiens sy privaat saak is? Waarom sê jy so?

 

Onderlinge verbondenheid

Johannes is lief om te sê dat God in die gelowige bly en die gelowige in God, om so die band tussen God en sy kinders uit te druk. Dit kan ook die verbondstaal van Johannes genoem word.

(i) Lees die volgende gedeeltes en maak ‘n lys van sake wat met die wedersydse verbondenheid tussen gelowiges en God te doen het:

• 1 Johannes 2:6:

• 1 Johannes 3:6:

• 1 Johannes 3:24:

• 1 Johannes 4:16:

Hierdie sake gaan almal oor die manier waarop die gelowige moet lewe.

(ii)  Verduidelik in jou eie woorde waarom die “bly in God” noodwendig die optrede van die mens moet beïnvloed.

(iii) Sou jy dink dat Johannes reg het om te sê dat as ’n mens se lewenstyl en optrede nie reg is nie, jy nie in God, oftewel in sy gesin is nie? (Vgl. 1 Joh 3:6.) Verduidelik waarom jy so sê.

 

Op die skoot van jou Vader

Kennis in die Bybel is baie meer as wat ons vandag onder “verstandelike kennis” verstaan. Om destyds te gesê het jy “ken” iemand, het beteken dat jy en daardie persoon goeie vriende was wat mekaar se persoonlikhede geken het, geweet het hoe die ander een dink en voel en wat die ander persoon in omstandighede sal verwag of doen. Om mekaar te ken, het beteken om as persone baie naby aan mekaar te beweeg.

Om mekaar te ken, het beteken om as persone

baie naby aan mekaar te beweeg.

  1. Wat sê 1 Joh. 2:14 en 5:20 oor die verhouding tussen gelowiges en die Vader en Seun?
  • Verduidelik in jou eie woorde wat ’n gelowige presies sê as hy of sy sê: “Ek ken God”.

Die status van die gemeentelid is om God te ken, om soos ’n kind op sy Pa se skoot te sit en met Hom te praat en alles met Hom te deel; maar ook soos ’n kind wat sy Pa bewonder en Hom ten alle koste tevrede wil stel.

  1. ’n Persoonlike vraag: Ken jy God so goed dat Hy vir jou so naby is dat dit vir jou voel of jy op sy skoot sit? (Dink ’n paar oomblikke na oor hierdie verhouding van jou met jou Vader).

 

Gesonde samesyn

1. Hoe sien ek my rol in ons gemeente (sodat God “darem” ook tevrede sal wees)?

2. Watter “medisyne” kan ek aanbeveel (wat ek uit ondervinding weet werk) as ek die gemeenskap met God in my persoonlike lewe verwaarloos en begin mis.

 

Sonder nou eers ’n tydjie af waartydens jy nadink oor jou kindskap van God. Jy is nie maar vir God net ’n nommer nie. Jy is sy kind in sy gemeente. ’n Kind se plek is naby sy of haar pa.

Jou plek in die lewe is daar waar jy God se hand styf vashou en in sy voetspore loop.

Bid dat God jou so bewus van sy teenwoordigheid sal maak dat jy elke dag meer van Hom sal leer ken en nader aan Hom sal leef.

 

Skrywer: Prof Jan van der Watt

image_pdfimage_print

You may also like...