Jesaja – Tweede en derde reaksies (37:1-20) – Francois Malan
7:1 Die tweede reaksie op die hoofadjudant se uitdagings kom van Hiskia. Soos sy gesante skeur hy ook sy klere en trek sakklere aan as tekens van neerlaag en rou. Maar anders as sy raadsmanne, gaan hy na die huis van die Here om die krisis na die Here te verwys. Hy aanvaar nie die hoofadjudant se aantyging dat die Here die stryd gewonne gegee het, soos die ander gode van die hoofadjudant se tweede toespraak nie. Hy aanvaar dat dit die uiterste krisisoomblik is, maar die Here, die aktief teenwoordige Ek is, bepaal die verloop van die geskiedenis. Hiskia tree hier op as ‘n model van ‘n gelowige.
37:2 Die koning het die profeet van die Here nodig om vir hom in te tree by die Here. In hierdie krisis swig sy politieke realisme eindelik voor profetiese geloof.
37:3-4 Openlik word die hele toedrag van sake vir die profeet uitgespel: dit is ‘n dag van moeilikheid (1983: rou) wat dringend om die Here se hulp vra; dit roep om die Here se bestraffing van Assirië, wat sy Naam geminag het. Die amptenare weet hulle saak is hopeloos as hulle terugdink oor wat Assirië 20 jaar tevore met Samaria, die hoofstad van die 10-stamme, gedoen het. En hulle het nie meer die moed gehad om iets aan te pak nie.
Die beeld van die vrou wat nie krag het om te baar nie, word ook in 26:16-18 gebruik, en wys waarskynlik na Hiskia se ideaal om sy koninkryk onafhanklik te maak, maar waarvoor daar nou glad nie meer krag is nie.
Hiskia se versoek is tentatief. Hy praat van die moontlikheid dat die Here Jesaja sal hoor en Assirië bestraf, as Jesaja bid vir die oorblyfsel (wat telkens in die boek genoem word). Die amptenare erken dat Jesaja hulle geestelike meerdere is met sy besondere verhouding met die Here, en vra daarom dat hy vir hulle tot die Here sal bid. Die oorblyfsel verwys hier na die klompie van Juda wat in Jerusalem oorgebly het uit die hele Juda-gebied wat reeds verower is en weggevoer is.
37:5-7 Die derde reaksie op die die hoofadjudant se uitdagings kom van Jesaja, wat die Here se reaksie daarop aan die afvaardiging oordra. Jesaja gaan nie bid soos hulle gevra het nie. Hy gee reeds die Here se antwoord op die koning se besoek aan die tempel (37:1), en op sy boodskap wat hy aan Jesaja gestuur het (37:3-4). Deur die Here se goeie boodskap word Hiskia se moeilikheid opgelos en sy vrese besweer. Moenie vrees nie! nie vir die amptenare (letterlik: jongetjies, knegte) van die koning van Assirië se grootpratery en godslastering nie. Die Here het alles gehoor.
Geen ander god kan praat nie, maar die Here kom self aan die woord: Ek gaan hom onrustig maak (letterlik: Ek sal ‘n gees in hom plaas); Ek sal hom in sy eie land laat doodmaak (Ek sal hom deur die swaard laat val in sy eie land). Twee maal word verwys na sy eie land (by sy eie gode). Hiskia weet nou dat die lewende God weet dat Hy gelaster is, en dat Hy sy eer sal herstel deur te doen wat Assirië gereken het nooit kan gebeur nie.
37:8-13 Die derde toespraak van die Assiriër het dieselfde inhoud as die eerste twee met drie belangrike verskille: die berig oor Egipte se aantog maak Assirië haastig (onrustig!) om Jerusalem gou af te handel; Juda hoor die boodskap aan met minder vrees ná die versekering van die Here. Die boodskap word direk aan koning Hiskia gerig om hom te waarsku teen die Here se misleiding en nie soos die tweede boodskap wat aan die manne op die muur gerig was nie. Die tweede toespraak het gevra: waar is die ander gode en die Here daaronder geklassifiseer; die derde: waar is die ander konings wie se gode hulle nie kon red nie. Nou moet Hiskia as koning besluit, en ook elke leser.
37:14-20 Die boodskap word nie deur die hoofadjudant gebring nie, maar draers wat die opgerolde brief oorhandig. Hiskia antwoord nie op die brief nie. Nadat hy die brief gelees het neem hy die brief na die tempel om die rol voor die Here uit te sprei in die allerheiligste, tussen die gerubs weerskante van die ark. Hiskia bid self. Dit begin met ‘n lofprysing (v16) van die onvergelyklike lewende Skeppergod wat regeer oor die hemel en die aarde, oor al die koninkryke op aarde, ook oor dié wat nou deur Sanherib verwoes word. Hiskia se dringende versoek is dat die Here Juda verlos uit Sanherib se hand, sodat die koninkryke van die aarde kan weet dat Israel se God die Here is (die aktiewe teenwoordige ‘Ek is’), U alleen. Dit is Hiskia se geloofsoortuiging.
Skrywer: Prof Francois Malan