Paulus se fondsinsameling vir die arm gelowiges in Judea(Inleiding)

image_pdfimage_print

Paulus se fondsinsameling vir die arm gelowiges in Judea

Paulus is een van die medewerkers wat ‘n hulpfonds na die gelowiges in Jerusalem moet neem, nadat ‘n hongersnood daar uitgebreek het. Die fondse is deur die gemeente in Antiogië ingesamel, en die oorhandiging daarvan word relatief vinnig afgehandel. Later versoek die apostels in Jerusalem dat die gemeentes in Klein-Asië “nie die armes onder [die Judese gelowiges] moet vergeet nie”. So word Paulus die organiseerder van ‘n grootskaalse fondsinsamelingspoging, wat oor jare gemeentes uit ‘n wye area betrek het.

Paulus was mettertyd die organiseerder van ‘n grootskaalse fondsinsamelingspoging, wat oor ‘n aantal jare gestrek het en verskeie gemeentes betrek het uit ‘n wye geografiese area (veral in ag genome die beperkinge ten opsigte van vervoer en kommunikasie in die eerste eeu n.C.)

Dit het alles begin toe die gemeente in Antiogië besluit het om hulle medegelowiges in Judea by te staan, nadat ‘n hongersnood daar uitgebreek het.  Die Antiogiërs het dus ‘n hulpfonds ingesamel, en Paulus (Saulus) en Barnabas na Jerusalem gestuur om dit aan die ouderlinge daar te gaan oorhandig (Hand. 11:27-30).  Hierdie fase van die fondsinsameling is redelik vinnig suksesvol voltooi (Hand. 12:25), en Paulus was toe nog net ‘n medewerker (afgevaardigde) daarin, nie die organiseerder daarvan nie.

Die tweede fase, waartydens Paulus die leidende rol in die fondsinsameling gespeel het, het aangebreek toe die apostels en ouderlinge in Jerusalem sy werk onder die heidennasies erken het, onderhewig aan enkele gebruike wat deur die nie-Joodse gelowiges nagekom moes word (Hand. 15:20, 29; 21:25).  By hierdie geleentheid het hulle versoek dat die gelowiges uit die heidennasies “nie die armes onder [die Judese gelowiges] moet vergeet nie” (Gal. 2:10).  Paulus onderneem gevolglik om homself steeds vir hierdie liefdesdiens te beywer.  So word hy dus die organiseerder van ‘n hernude fondsinsameling.  Dit sou etlike jare deel uitmaak van sy bediening onder die gemeentes in Klein-Asië.

Die mees ooglopende doel van die fondsinsameling was die verligting van die nood van die arm gelowiges in Judea.  Die fondse is ingesamel onder die gemeentes vanuit die heidennasies, wat (grootliks) deur Paulus gestig is of ten minste ook deur hom besoek en bearbei is.  Uiteindelik is die fondse wel aan die apostels en ouderlinge in Jerusalem oorhandig en so is die hele poging afgehandel voordat Paulus in Jerusalem gevange geneem is (Hand. 24:17).

Die fondsinsameling het egter nie in alle opsigte glad verloop nie.  Voordat dit afgehandel is, was dit vir Paulus nodig om eers die gemeente in Korinte opnuut en breedvoerig te motiveer om met die fondsinsameling voort te gaan (2 Kor. 8 – 9), aangesien hulle dit vir ‘n tyd lank agterweë gelaat het, as gevolg van spanning tussen Paulus en die gemeente.  Dit wil voorkom asof die aankoms van sekere vals apostels in Korinte ‘n groot rol gespeel het in hierdie spanning (2 Kor. 11:1-15, 12:11) en die wisselvallige verhouding wat as gevolg daarvan tussen die gemeente en die apostel ontstaan het.  Met tye het die vals apostels daarin geslaag om Paulus onder verdenking te plaas by die gemeente (onder meer ten opsigte van sy hantering van finansies – 2 Kor. 2:17, 11:7-15, 12:14-18) en hulle eie idees te bevorder, wat teenstrydig was met Paulus se boodskap en beginsels.  Ander kere weer het Paulus en sy medewerkers daarin geslaag om hulleself te verduidelik en was daar versoening tussen hulle en die gemeente (vgl. 2 Kor. 7:5-16).  Dit is nie duidelik of die fondsinsameling in Korinte uiteindelik suksesvol afgehandel is en of hulle toe wel ‘n aandeel gehad in die “geldelike bydrae” waarmee Paulus sy mense in Jerusalem gaan help het nie (Hand. 24:17).

 

Skrywer: Ds Dirk Venter

 

image_pdfimage_print

You may also like...